گنج درون
شادمانی نعمتی ذی قیمت است
شادمان سرشار از امنیت است
خود مسرت از غناء حاصل شود
زان لطافت وارد دل می شود
از غنی بودن مرادم مال نیست
ثروت و مایملک و اموال نیست
فارغ از قید زخارف بودن است
قانع و صافی و عاطف بودن است
در درون جان گهر پروردن است
آز را از دل برون آوردن است
قانع ار باشی غنی خواهی شدن
پیش جانها خواستنی خواهی شدن
از غناء دلها چو دریا می شوند
مالک گنج و گهر ها می شوند
آن که شد قانع فسرده نا شود
حال مکنت در دلش پیدا شود
این گهر آتش به قسوت می زند
صد شرر بر حس نخوت می زند
روح را پاک و معطر می کند
همنشین شمس و اختر می کند
مهربانی مثل نوری می جهد
موج گرمی را به تن ها می دهد
زین حرارت شادمانی می تند
ریشه بخل و حسد را می کند
مالک گنجی چنین در دل شدن
مهربان و حاسن و عادل شدن
امن و آرامش نثارت می کند
کاخی از شادی عمارت می کند
کاخی از جنس ستاره جنس ماه
بی سوار و بی خدم بی پادشاه
هیچ ناکس را به آنجا راه نیست
هیچ کس در آن سرا گمراه نیست
هرچه می بینی همه آزادگی است
نزهت و نیکویی و دلدادگی است
《شاعر عنایت اله کرمی》
